Początków historii szkoły w Dziekanowie Leśnym należałoby szukać w ostatnim dwudziestoleciu ( a może i wcześniej ) XIX wieku.

Możliwe że z czasem uda się wygrzebać gdzieś w starych aktach historię szkoły, jak i dzieje wsi.

Wieś Dziekanów Leśny była do drugiej wojny światowej tzw. kolonią niemiecką. Prawie wszystkie gospodarstwa należały do kolonistów niemieckich. We wsi przed I wojną światową mieszkały tylko 4 rodziny polskie, z tych dwie sprzedawszy swoje gospodarstwa Niemcom przeniosły się do innych miejscowości.

Do roku 1926 we wsi, w miejscu gdzie dziś jest plac zabaw dla dzieci stała stara drewniana chata, kryta słomą, w której jedna duża izba przeznaczona była dla szkoły. Resztę budynku zajmował przygodny lokator Niemiec. W szkole, o ile pamięć ludzka nie zawodzi uczyli nauczyciele będący z pochodzenia Niemcami.

W 1924r dotknęła Dziekanów Leśny wielka powódź wiślana. W niżej położonych domach woda wdarła się nawet do mieszkań. W czasie i tej powodzi ucierpiał i stary budynek szkolny.

Mieszkańcy wsi postanowili własnym sumptem postawić nowy murowany budynek szkolny. W 1926r nowy budynek szkolny był gotowy. W tym budynku dużą izbę przeznaczono na salę szkolną. Druga mniejsza była miejscem modlitw i nabożeństw mieszkańców wsi – ewangelistów. Dwie pozostałe małe izby przeznaczono na mieszkanie dla nauczyciela.

Od 1939r. – po tragicznym dla Polski wrześniu szkoła nadal była czynna, ale już tylko dla dzieci niemieckich.

W 1945r. Podczas zwycięskiego marszu na zachód wojsk radzieckich i polskich wieś opustoszała; wszyscy koloniści niemieccy w popłochu uciekli, tym bardziej, że wielu z nich miało niejeden grzech na sumieniu. (…)

W czasie walk budynek szkolny został zniszczony. Pocisk artyleryjski zerwał częściowo jego zachodnią część ( szczyt i narożnik ).

Po przejściu frontu do opustoszałych gospodarstw zaczęły ściągać rodziny z różnych bliższych i dalszych wsi, które najczęściej pozostały bez dachu nad głową. A ponieważ i budynki w całej wsi były w wielu wypadkach zniszczone zaczęto dewastować budynek szkolny zabierając okna, drzwi, nawet podłogi. Rozsądniejsza część mieszkańców, a przede wszystkim sołtys nie pozwolili na zniszczenie. Ci też ludzie, choć pierwsze miesiące były naprawdę ciężkie zatroszczyli się o budynek szkolny, chcąc koniecznie uruchomić szkołę.

Swoim kosztem, jak mogli, naprawili uszkodzenia, pokryli dach z jednej strony zdobytym gdzieś eternitem, a z drugiej – w braku innych materiałów słomą, położyli podłogę w izbie szkolnej. Władze szkolne uruchomiwszy jednak wcześniej szkołę w Izabelinie ( sąsiedniej wiosce), nie zdecydowały się na otwarcie szkoły w Dziekanowie Leśnym.

Zniechęceni takim stanem rzeczy mieszkańcy pozostawili właściwie budynek bez opieki. W izbie szkolnej miało swoją świetlicę koło młodzieży ZMP. Urządzano tu zabawy na które przychodziła różna młodzież. Budynek dewastowany, bez drzwi i okien przedstawiał w 1954r. obraz zniszczenia i opuszczenia. Jedynie dwie małe izby ( mieszkanie nauczyciela ) zajęte zresztą samowolnie bez zezwolenia władz były jako tako doprowadzone do stanu używalności.

W 1954r. no polecenie premiera tow. J. Cyrankiewicza władze szkolne uruchomiły szkołę w Dziekanowie Leśnym.

Skierowano do pracy w tej szkole Stanisława Płatkowskiego, zlecając mu jednocześnie remont budynku szkolnego. Na remont przeznaczono na razie 15000 zł.

Niestety na 1 września zdołano z trudem jako tako przygotować klasę i to przy dużej współpracy mieszkańców i wydatnej pomocy dyrekcji sanatorium, która zaopatrzyła izbę w okna, drzwi i budynek w drzwi wejściowe. Reszta budynku była w dalszym ciągu nie wyremontowana. Nie można było znaleźć wykonawcy, nie było materiałów.

Stopniowo jednak zaczęto ściągać materiały ob. Mierzejewska (która zresztą wiele bezinteresownej pracy włożyła w tym trudnym okresie aby pomóc w doprowadzeniu budynku do normalnego stanu ) po zezwolenie na kupno eternitu jeździła aż do Będzina.Drewno (deski i tzw. kantowiznę ) wykupiono prawie po awanturze.

Władze wreszcie zgodziły się aby prace remontowe mogli wykonywać prywatni rzemieślnicy.

Władze szkolne zmuszone bardzo trudna sytuacją udzieliły ob. S. Płatkowskiemu urlopu miesięcznego z poleceniem, aby remont za wszelką cenę przeprowadzić. Remont ten, najpotrzebniejszy został przeprowadzony w miesiącu grudniu i częściowo w styczniu 1955r. Nauczyciel wreszcie sprowadził się do niewykończonego mieszkania, zajmując na razie maleńką izbę o pow. 12m2

Właściwy remont odbył się w czasie wakacji w 1955r.. Wykończono mieszkania, odnowiono i wyremontowano do reszty izbe szkolną. Remont ten choć niezbyt solidnie przeprowadziło Przedsiębiorstwo – – Remontowo Budowlane z Nowego Dworu.

W takim stanie, jak się potem okazało , mocno zagrzybiony budynek przetrwał już bez remontów jako budynek szkolny do roku 1963, do czasu kiedy szkoła przeprowadziła się do nowoczesnego budynku wybudowanego w Dziekanowie Leśnym wielkim trudem i staraniami kilku osób w tzw. czynie społecznym i przy wydatnej pomocy władz.

Jednym z najważniejszych powodów powstania nowego budynku szkolnego była wzrastająca liczba dzieci uczęszczających do tej szkoły.

kol. R. Michalskiego ( który ze względu na zły stan zdrowia kol. Płatkowskiego) z dniem 1 lutego 1963r. został mianowany kierownikiem szkoły.W roku szkolnym 1961/62 władze szkolne zatrudniają drugiego nauczyciela kol. Barbarę Radzikowską, a we wrzeniu 1963r kolejnego.

15 czerwca 1963 szkoła otrzymała uroczysty akt nadania imienia Marii Konopnickiej.

21 lipca 1963r nastąpiło uroczyste otwarcie wybudowanej w czynie społecznym szkoły w Dziekanowie Leśnym. Jednocześnie w dniu tym przekazano szkole sztandar ufundowany przez Komitet Opiekuńczy szkoły. Uroczystego aktu otwarcia dokonał Przewodniczący wojewódzkiej Rady Narodowej Antonii Mierzwiński.

Od 1 września szkołę przeniesiono do nowego budynku. Stopień organizacyjny szkoły został podniesiony do 7 klas. Powiększono również rejon szkoły. W szkole zatrudnionych było 6 nauczycieli i palacz.

Skład Rady Pedagogicznej:

Roman Michalski – kierownik szkoły

Nauczyciele: Stanisław Płatkowski Barbara Radzikowska Janina Bogucka Sabina Gałkowska Józef Dędys

W pierwszym roku szkolnym 204 uczniów uczyło się w 5 izbach lekcyjnych. W 2 izbach nauka odbywała się na zmiany.

Szkoła miała urządzone następujące pracownie:

• biologiczną, w której mieścił się Powiatowy Ośrodek Metodyczny Biologii

• prac ręcznych dla dziewcząt
• prac ręcznych dla chłopców
• klaso-pracownię fizyki i chemii
• klaso-pracownię historii

Ponadto szkoła posiadała salę gimnastyczną, natryski, bibliotekę, pokój nauczycielski i kancelarię.

Budynek był skanalizowany, posiadał centralne ogrzewanie i światło elektryczne.

3 kwietnia 1964r. Drużyna Harcerska przy Szkole Podstawowej w Dziekanowie Leśnym przyjęła patronat nad Pomnikami Walk i Męczeństwa znajdującymi się na cmentarzu w Kiełpinie.

W miarę upływu kolejnych lat w szkole robiło się coraz ciaśniej, bo rozrastająca się gmina miała coraz więcej mieszkańców W związku z tym w 1993 roku rozpoczęto pierwszą rozbudowę szkoły. Dobudowywano nowe dwupiętrowe skrzydło i dużą salę gimnastyczną. W 1995 roku zakończono prace budowlane i uczniowie rozpoczęli naukę w nowym obiekcie.

Niestety powiększoną szkołą nie cieszyli się zbyt długo. Uchwałą Rady Miejskiej w Łomiankach nr V/44/99 z dnia 27 lutego 1999 roku założone zostało z dniem 1 września 1999 roku, publiczne Gimnazjum nr 2 w Dziekanowie Leśnym. Jako siedzibę dla nowego gimnazjum wyznaczono budynek Szkoły Podstawowej w Dziekanowie Leśnym przy ulicy Akinsa 6. Od tej pory histora szkoły podstawowej splata się z losami tutejszego gimnazjum.

Na początku 2011 roku ruszyła kolejna rozbudowa szkoły. Nadbudowano starą część o jedno piętro oraz zbudowano nową klatkę schodową z windą. Modernizacja objęła również przebudowę wejścia, ocieplenie ścian i sali gimnastycznej.

Prace budowlane zakończyły się we wrześniu 2012 roku, a 15 października nastąpiło uroczyste otwarcie zmodernizowanego budynku.

Od pierwszego września 2017 roku, po reformie edukacji, w mury szkoły wróciła ośmioletnia szkoła podstawowa.